Praktyczne i funkcjonalne płyty gazowe do zabudowy

Płyty gazowe są coraz częściej wybierane przez użytkowników ze względu na energooszczędność. Producenci tych urządzeń starają się nieustannie, aby gotowanie na gazie było coraz bardziej komfortowe, a przy tym przyjazne dla portfela. Jaką płytę gazową wybrać, żeby jak najlepiej spełniała swoje zadanie?

W ostatnim czasie na popularności zyskały zwłaszcza płyty gazowe szklane. Są one bardzo gustowne i eleganckie. Taki projekt dostarcza kuchni z jednej strony nowoczesny blask, z drugiej – komfort przyrządzania potraw tradycyjną metodą za pomocą ognia. To także daje klientom wygodę, jeśli chodzi o czystość urządzenia. Modele typu „gas on glass” mają także jeszcze jedną, bardzo ważną zaletę – wyjątkowo zaprojektowane ruszty. To właśnie szczególnie pozostawia ogromne pole do popisu dla projektantów. Wciąż niesłabnącą popularnością wśród użytkowników cieszą się tez płyty emaliowane i stalowe.

Amica PGA7101ApR; Miele KM 2010 G

Energooszczędność jako główna zaleta

Użytkowanie płyt powinno być jak najbardziej świadome, a eksploatacja przyczyniać się powinna do optymalizowania zużycia energii i gazu. Stosowanie pokrywek podczas gotowania pozwoli nie tylko szybciej zagotować wodę, ale także krócej pracować urządzeniu. Podobnie ważną kwestią jest dobranie średnicy naczynia do rozmiaru palnika. Większy obszar nagrzewania wiąże się z większą mocą urządzenia, zwiększona moc z kolei powoduje większe zużycie gazu. Należy więc ustawiać mniejsze naczynia na mniejszych obszarach, a z kolei duże palniki, mające większą moc, nadają się do gotowania dużych naczyń. W wypadku używania płyt gazowych ważna jest dbałość o czystość palników. To one przekazują płomień i powinny mieć jak najczystsze szczeliny, ponieważ zabrudzenia mogą zakłócać przekazywanie ciepła.

Fot. Amica

Możliwość precyzyjnej regulacji płomienia

W płytach gazowych do kontroli nad wielkością płomienia stosowane są zwykle duże, ergonomiczne pokrętła. W standardowych modelach nie ma możliwości precyzyjnego sterowania poziomem grzania. W ofercie niektórych producentów można jednak znaleźć sprzęt wykorzystujący rozwiązania, które sprawiają, że płytę gazową można obsługiwać niemal jak model indukcyjny. Takim rozwiązaniem jest np. system FlameControl, stosowany przez firmę Amica. Dzięki niemu mamy do dyspozycji dziewięć poziomów mocy dla każdego z palników na płycie, które kontrolowane są za pomocą intuicyjnych pokręteł. Warto podkreślić, że FlameControl jest jednocześnie komfortowym, bezpiecznym i oszczędnym rozwiązaniem, które optymalizuje zużycie gazu. Użytkownicy płyt gazowych w niego wyposażonych mogą sterować poziomem grzania w sposób zbliżony do tego, jaki mają do dyspozycji użytkownicy płyt indukcyjnych. Podobne rozwiązanie znajdziemy również w płytach gazowych marki Bosch. Nosi ono nazwę FlameSelect. Najnowsze płyty gazowe marki Bosch z unikatową techniką sterowania FlameSelect działają w oparciu o opatentowany system zaworów, który umożliwia dziewięciostopniową regulację wielkości płomienia. Nowe pokrętła pozwalają na precyzyjne określenie poziomu mocy przez wybór jego konkretnej wartości. Określony stopień regulacji, poza pokrętłem, widoczny jest po chwili na cyfrowym wyświetlaczu. Co ciekawe, nawet po wyłączeniu płyty wskazuje on, które jej strefy są jeszcze gorące. Mamy więc do czynienia ze swego rodzaju wskaźnikiem ciepła resztkowego, tyle że w płycie gazowej.

Siemens ER9A6SD70; GORENJE GTW7C51B

Ważny bezpieczny sposób montażu

Podłączenia płyty gazowej powinien dokonać instalator, który po czynności wydaje właścicielowi stosowne świadectwo. Powinien on także sprawdzić efektywność wietrzenia pomieszczenia, szczelność instalacji gazowej oraz skuteczność działania wszystkich elementów urządzenia. Instalator zazwyczaj ma do wyboru trzy sposoby przyłączenia urządzenia do gazu w zależności od rodzaju instalacji: do elastycznego przewodu, sztywnej instalacji rurowej albo wężem elastycznym. W pierwszym wypadku do podłączenia do instalacji gazowej w budynku zaleca się użyć metalowego przewodu elastycznego z gwintem rurowym 1/2 cala o długości maksymalnie 2000 mm. Przyłączenie należy uszczelnić. W drugim wypadku do gotowej instalacji gazowej instalator może przyłączyć także rurowy króciec z gwintem 1/2 cala, zwykle dołączony do urządzenia. W wypadku gazu z butli sprawdzi się podłączenie wężem elastycznym. Do króćca dołączonego do kuchni należy zastosować min. 0,5 m stalowej instalacyjnej rury z końcówką do węża 8 × 1 mm (do przykręcenia końcówki konieczne jest zazwyczaj odkręcenie sprężyny z zawiasu nakrywy). Do przyłączenia natomiast potrzebny jest wąż gazowy, jeśli to konieczne, z regulatorem (reduktorem) ciśnienia. Po poprawnej instalacji należy sprawdzić szczelność, spryskując podłączenie np. wodą z mydłem lub płynem do naczyń (przy nieszczelności pojawią się bąbelki).

Zaawansowane konstrukcje płyt gazowych mogą być wyposażone w precyzyjną regulację mocy grzania, co umożliwia osiąganie doskonałych rezultatów podczas przygotowywania rozmaitych potraw. (Fot. Bosch)

Blokady i zabezpieczenia

Podstawowym rozwiązaniem zwiększającym bezpieczeństwo korzystania z płyty gazowej jest zabezpieczenie przeciw wypływowi gazu. W zależności od producenta i modelu urządzenia może ono działać w różny sposób. Pierwszym sposobem jest wykorzystanie szczelnie zamkniętej rurki wypełnionej gazem lub specjalną cieczą. Po odkręceniu gazu i zapaleniu płomienia jeden z końców rurki nagrzewa się, zwiększając objętość i tym samym ciśnienie cieczy lub gazu w środku. Drugi koniec rurki z kolei połączony jest z mechanizmem zapadkowym i zaworem regulującym przepływ gazu. Zwiększenie ciśnienia w środku rurki związane jest z otwartym zaworem i mechanizmem zapadkowym. W razie zgaszenia płomienia, niezależnie od tego, czy przez przeciąg czy zalanie, rurka przestaje być ogrzewana (ciśnienie w niej zostaje nagle zmniejszone), co wiąże się z uwolnieniem zapadki i odcięciem gazu. Drugi rodzaj zabezpieczenia wykorzystuje elektromagnes oraz termoparę. Po przekręceniu i wciśnięciu kurka w celu zapalenia płomienia użytkownik dociska także zawór z elektromagnesem. Po zapaleniu gazu termopara, czyli tzw. czujnik temperatury umieszczony przy palniku, zaczyna się ogrzewać. Temperatura wywołuje w termoparze duże napięcie, gwarantujące swobodny przepływ gazu. Podobnie do wyżej wymienionej zasady działania termopara, która zostaje ochłodzona brakiem wysokiej temperatury (zalanie, podmuch powietrza), wraca do pozycji wyjściowej, odcinając tym samym dopływ gazu.

GAGGENAU CG492211; BOSCH PPP6A2M90

Liczba palników a wielkość płyty

Ważnym parametrem przy wyborze płyty grzejnej, nie tylko zresztą tej gazowej, jest jej rozmiar. Jaką płytę gazową wybrać i jakie są ich gabaryty? Standardowe płyty mają ok. 60 cm szerokości i głębokości. Modele szersze, które często wyposażone są w palnik wok, mogą osiągnąć szerokość nawet 75 lub 90 cm. Ich głębokość również może się zmieniać. Zazwyczaj płyty szerokie mają mniejszą głębokość, na poziomie 50 – 60 cm (jednak nie jest to regułą). Modele typu domino, bo i takie znajdziemy wśród płyt gazowych, mają szerokość ok. 30 lub 40 cm. Moc poszczególnych stref dostępnych na płycie określa, z jaką mocą muszą pracować palniki, by przekazać optymalne ciepło postawionym na nich garnkom. Małe palniki gazowe pobierają od 1 nawet do 1,5 – 1,75 kW, a większe od 2,5 do ok. 3 kW mocy. W płycie gazowej palniki mogą być wyposażone np. w systemy redukujące nadmierne spalanie gazu.